Científicos españoles desarrollan un nuevo método para detectar leishmaniosis Unha mostra de pelo e unha única análise. Así de fácil resulta o novo método ideado por investigadores do grupo LeishmaCeres, da Universidade de Estremadura, para detectar leishmaniosis. Unha enfermidade parasitaria que afecta a máis de 12 millóns de persoas, a maioría en países empobrecidos, das cales unhas 40.000 falecen cada ano pola variante visceral desta enfermidade, segundo estimacións da ONG Iniciativa para o Desenvolvemento de Medicamentos para Enfermidades Esquecidas. A nova técnica supón un aforro importante respecto de os procedementos habituais, que combinan varios métodos de elevado custo. máis información "Esta técnica supón un notable aforro de diñeiro, tempo e persoal sobre os actuais métodos de diagnóstico", explica Rubén Muñoz, autor principal do estudo. O diagnóstico habitual desta enfermidade en animais salvaxes combina varios métodos moi custosos para conseguir unha maior sensibilidade e fiabilidad nos resultados. A leishmaniosis se diagnostica a partir de mostras biolóxicas cuxa obtención supón un grave estrés para os animais. "Para tomar mostras de sangue, pel ou medula ósea en animais vivos hai que capturalos e anestesiarlos", aclara Muñoz. No caso de cadáveres, a análise complícase xa que a lisis e putrefacción do organismo impide a detección da infección parasitaria. ?O novo método é tan sinxelo como coller unha mostra de pelo", asegura o científico. "O cabelo é moi estable, o que permite obter, almacenar e transportar as mostras sen condicións especiais", ilustra o científico. Os investigadores puideron comprobar a presenza de ADN parasitario no pelo de cans, animais silvestres e ratones de laboratorio infectados. Resultados que Muñoz considera "suficientes para demostrar que o pelo de diferentes especies de mamíferos compórtase como un tecido especializado no secuestro e eliminación do ADN destes parásitos". O método de diagnóstico supuxo, xa que logo, o descubrimento dun mecanismo fisiológico, descoñecido ata agora, de depuración e eliminación de sustancias tóxicas como o ADN destes patógenos e, probablemente, de moitos outros.