Más peces en la penumbra del océano

Os pequenos peixes que habitan no océano a media profundidade, entre 200 e mil metros baixo a superficie do auga, e son os vertebrados máis numerosos da biosfera. Pero sábese aínda pouco do seu biología e ata da súa abundancia, escriben os investigadores da expedición española Malaspina que deron han coñecer agora unha nova estimación da súa biomasa. Cos datos recolleitos durante a expedición de circunnavegación realizada a bordo dos buques oceanográficos Hespérides e Sarmiento de Gamboa (entre decembro de 2010 e xullo de 2011), os científicos chegaron á conclusión de que as estimacións anteriores (baseadas, sobre todo, en captúralas da pesca de arrastre) da biomasa destes peixes, duns mil millóns de toneladas, quédanse moi por baixo da realidade, xa que podería roldar os 10.000 millóns.


Xabier Irigoien, investigador da Universidade Rei Abdullah de arabia Saudita, e os seus colegas, presentan hoxe na revista Nature Communications o seu traballo e resultados, obtidos mediante análises dos datos obtidos con ecosonda durante a expedición con modelos informáticos e mostran ?que a biomasa de peces mesopelágicos no océano aberto é aproximadamente unha orde de magnitude máis alta do estimado previamente?. Os registros tomáronse entre 40 grados de latitud Norte e 40 grados Sur, desde os 200 aos mil metros de profundidade e de día. Estes peixes soben de noite ás capas altas do océano para alimentarse e de día volven ás profundidades para evitar ás súas depredadores.
Pez mesopelágico. / CSIC/Malaspina

Malaspina ofreceunos unha oportunidade única para evaluar o stock de peces mesopelágicos no océano?, sinala Carlos Duarte, xefe da expedición. ?Ata agora dispoñiamos só dos datos aportados pola pesca de arrastre. Recientemente descubriuse que estes peixes son capaces de detectar as redes e fuxir, o que converte á pesca de arrastre nunha ferramenta sesgada á hora de contabilizar a súa biomasa?, engade o investigador nun comunicado do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC).

Estes resultados, sinalan os investigadores no seu artigo, indican que deben ser revisados os ciclos geoquímicos e de ecosistemas oceánicos. ?Que a biomasa dos mesopelágicos e, xa que logo, tamén a biomasa de peixes, sexa polo menos 10 veces superior ao que se pensaba ten importantes implicaciones na comprensión dos fluxos de carbono no océano e o funcionamento do que ata agora considerabamos desertos oceánicos?, sinala Irigoien. O desprazamento día/noite destes peixes a diferentes profundidades ?acelerar o transporte de materia orgánica cara ao interior do océano, o motor da bomba biolóxica que retira dióxido de carbono da atmosfera, porque no canto de afundirse lentamente desde a superficie, transpórtase con rapidez ata os 500 e 700 metros de profundidade e é liberada en forma de feces?, sinala o CSIC.